Her şey sosyal medya hesabımda Ahmetcan’ın uyanış videosunu görmemle başladı. Dikkatimi çekti izledim sonra bir daha bir daha derken kaç kere izledigimin inanın sayısını unuttum. Üzerimde öyle kuvvetli bir etki yaptı ki artık gözyaşlarımı tutamaz hale geldim. Her izlediğimde ağlayarak dua ediyordum. Bu süreç bir hafta kadar sürdü. Sonra araştırdım bu çocuk kimdir nerededir diye. Bir baktım ki yanıbaşımdaymış. Ankara’da Cebeci Çocuk Hastanesi ikinci kat no 226 numarada yatıyormuş. Dünyalar benim olmuştu. Videolarını izlediğim ağladığım sanki yıllarca tanıdığım biri gibi olan bu yavruyu yakından görecektim. Çok heyecanlandım. İşten çıkar çıkmaz doğru hastanenin yolunu tuttum. Giderken yol bitmez oldu kalbim deli gibi çarpıyordu. Nihayet hastaneye vardım. İçimde sadece şöyle bir korku vardı. Ya orda da kendimi tutamaz ağlarsam diye. Ama ne olursa olsun görmeden girmeyecektim. Heyecandan asansörü bile beklemeden koşarak ikinci kata çıktım. Karşıma bir kapı çıktı. Şifreli bir kapı. Karşı taraf doğumhaneydi hemen ilk gördüğüm görevliye rica ettim. Oda sağolsun kırmadı kapıyı açtı. Hemen kapının yanında bir baktım 226 nolu oda. Biraz tedirgin bir şekilde kapıyı tıkladım. Bir bayan cıktı. Burası Ahmetcan’ın odası mı dedim evet dedi. Ben onu görmek için geldim, içeri girebilir miyim dedim. Tabi dedi yalnız maske takalım dedi. Maskemi taktım, ellerimi de dezenfektan kullanarak temizledim. Biraz konuştuk. Ahmetcan’ı nasıl gördüğümü ve Ahmetcan’dan ne kadar etkilendiğimi anlattım. Yine gözyaşlarıma hakim olamamıştım. Ben oraya moral vermeye gitmiştim ama Sibel Hanım bana moral vermişti. Kendimden çok utanmıştım. Fazla rahatsızlık vermemek için kalktım. Onunla bir fotoğraf çekilebilir miyim hatıra kalsın dedim. Sağolsun annesi kırmadı fotoğraf çekti. Odadan çıkarken büyük bir güç ve rahatlatma geldi ki anlatamam. Orda hareketsiz yatan her tarafında hortumlar kablolar bağlı olan çocuk bana sanki bir enerji yüklemesi yapmıştı. Heyecanla eve gittim. Hani dedim eşime Ahmetcan vardıya. Evet dedi. Ben onu ziyaret ettim dedim. Eşimde sevindi. O gün bu gündür Ahmetcan benim bizim vazgeçilmezimiz oldu. Bütün yaşanan süreçleri her saniyesine kadar dualarla destekledik. #AHMETCAN adını nasıl yaşatalım aynı durumdaki hastalarımıza nasıl faydalı olalım dedik. En kalıcı en iyi yol bir dernek kurmak dedik. Bu yolda gücümüzün yettiği elimizin uzandığı her noktaya Ahmetcan’ımızın enerjisini götürmeye karar verdik.
Yorumlar